Nowoczesne metody rehabilitacji na lekcji wychowania fizycznego

Lekcja wychowania fizycznego jest podstawową formą ruchu dzieci i młodzieży. Z racji tego, że na zajęcia uczęszczają dzieci o różnym stopniu sprawności nauczyciel musi odpowiednio dobrać ćwiczenia aby były możliwe do wykonania dla każdego. Równocześnie ćwiczenia powinny jak najbardziej kształtować sprawność młodych organizmów i powodować, że uczniowie na lekcji nauczą się jak najwięcej.

Klasyczne systemy ćwiczeń gimnastycznych oparte są na ruchach w płaszczyznach strzałkowej, czołowej i poprzecznej np. wznos ramion w górę, skłon tułowia w bok, skręty tułowia. Tymczasem w życiu codziennym ruchy takie nie występują, ruchy fizjologiczne oparte są na płaszczyznach diagonalnych (skośnych) zawsze z elementem rotacji.

Inspiracją do poszukiwania ćwiczeń opartych na takich ruchach jest zastosowanie filozofii metody PNF - proprioceptive neuromuscular facilitation (proprioceptywne nerwowo - mięśniowe torowanie).

PNF powstała w latach 40. XX wieku gdzie rozpoczęto stosowanie ruchów naturalnych w terapii pacjentów. Kolejne lata to rozwój metody przede wszystkim w Vallejo w USA. PNF opisuje pozycję wyjściową, pozycję końcową oraz przebieg (wzorzec) ruchu, dla wszystkich części ciała. Np. wznos kończyny górnej opisuje się: depresja tylna łopatki, elewacja przednia łopatki, zgięcie - przywiedzenie - rotacja zewnętrzna w stawie ramiennym. PNF przedstawia również techniki ruchu i oporowania ruchu oraz podaje całą filozofię stosowania ćwiczeń.

Aby lekcja wychowania fizycznego była jak najefektywniejsza należy stosować podczas zajęć ćwiczenia oparte na ruchach w płaszczyznach skośnych oraz zawierające element rotacji.

Tomasz Mikołajczuk
rehabilitant