WIERZĘ TWĄ PRZYSZŁOŚĆ PEŁNĄ WIELKIEJ CHWAŁY, POTĘGI, DOBRA I SPRAWIEDLIWOŚCI
Opracowanie i realizacja:
- Anna Trembicka, Beata Barczyńska, Katarzyna Bielecka
Oprawa plastyczna:
- Jarosław Struk
Oprawa muzyczna:
- Wojciech Lesiuk
Cele uroczystości:
Zapoznanie uczniów z faktami historii Polski dotyczącymi odzyskania niepodległości
Oddanie nastroju tamtych czasów
Upamiętnianie ważnych dla Rzeczpospolitej wydarzeń historycznych
Kształtowanie postaw patriotycznych
Kształtowanie właściwych zachowań podczas uroczystości
W przygotowaniu uroczystości biorą udział uczniowie klas 4 - 6. Nauczyciel plastyki - p. Jarosław Struk wykonuje dekorację. Zawiera ona: hasło o treści: "Wierzę w twą przyszłość pełną wielkiej chwały, potęgi, dobra i sprawiedliwości", datę: 11 listopada 1918 roku, godło Polski oraz portret Józefa Piłsudskiego wykonany przez p. Struka. Na tle dekoracji ustawiony jest chór po stronie lewej oraz recytatorzy po prawej stronie. Na środku upersonifikowana Ojczyzna - dziewczynka w stroju biało-czerwonym wykonanym z flag, przepasana czarną wstęgą jako symbol żałoby, siedzi na krześle z pochyloną głową. Chór i zespół wokalny wykonuje wszystkie piosenki przy akompaniamencie nauczyciela muzyki - p. Wojciecha Lesiuka.
Zespół wokalny wykonuje pieśń: "Rota"
Recytator: "jedenasty listopada"
Dzisiaj wielka jest rocznica-
Jedenasty listopada!
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
Hołd wdzięczności Polska składa.
Im to bowiem zawdzięczamy
Wolność – polską mowę w szkole,
To, że tylko z ksiąg historii
Poznajemy dziś niewolę.
Narrator:
1772, 1793, 1795 - te daty rozpoczęły tragedię naszego narodu - trzy rozbiory
dokonane przez naszych sąsiadów: Rosję, Prusy i Austrię. Dzisiaj obchodzimy
niezwykłą uroczystość - Narodowe Święto Niepodległości. 85 lat temu nasza
Ojczyzna wyzwoliła się spod jarzma zaborów. Przez 123 lata wrogowie próbowali
narzucić Polakom swój język, kulturę, obyczaje i religię. Ale nie udało się im
to. Dzięki mądrym i wielkim sercom naszych pradziadów ocaliliśmy najcenniejsze
wartości: miłość Ojczyzny, wiarę w Boga, umiłowanie wolności. Mimo że Polskę
wymazano z mapy świata, nie zdołano jej wymazać z serc Polaków.
(Wyciszona muzyka poloneza, na tle której recytacja wiersza: "Opowiedz nam Ojczyzno")
Recytator:
Opowiedz nam, moja Ojczyzno
Jak matka dzieciom ciekawym,
O latach znaczonych blizną
O wiekach chwały i sławy.
O wojach Mieszka nam powiedz,
Niech niesie twoją opowieść
Wiatr halny i morskie szkwały.
Matczynej ucz nas miłości,
Jak ojciec w życie wprowadzaj,
Nie żałuj serdecznej troski,
Za trudy szczodrze nagradzaj.
Zespół wokalny śpiewa: "Pałacyk Michla..."
Recytator: "Ta, co nie zginęła"
O Polsko! Święte twe imię
Po cichu i po kryjomu
Z trwogą za siebie i innych
Szeptano w ojców mych domu
Prawdziwe jakieś nieprawdy
Opowiadano o Tobie –
Mówiono, że jesteś świętą
Mówiono, że leżysz w grobie.
Recytator: Modlitwa za Polskę"
Do ciebie Panie w dziejowej godzinie
Głos Twego ludu z ziemi polskiej płynie
Wróć nam o Boże! Ojczyznę kochaną
W troje rozdartą i w morzu krwi skąpaną.
Sto lat niewoli znieśliśmy w pokorze
Wyzuci z ziemi, pogardą karmieni
Twa sprawiedliwość wszystko zwrócić może,
Twoja opatrzność złe w dobro przemieni.
Wojna się sroży, lud polski znękany,
Biedny i głodny – kiedy koniec pyta?
Kiedy opadną gniotące kajdany?
Kiedy nam przyszłość jaśniejsza zaświta!
Recytator: "Ten kraj szczęśliwy..."
Ten kraj szczęśliwy, ubogi i ciasny!
Jak świat jest boży, tak on był nasz własny.
Jakże tam wszystko do nas należało,
Jak pomnim wszystko, co nas otaczało:
Od lipy, która koroną wspaniałą
Całej wsi dzieciom użyczała cienia,
Aż do każdego strumienia, kamienia,
Tak każdy kątek ziemi był znajomy
Aż po granice, po sąsiadów domy.
Chór śpiewa: "Warszawiankę"
Recytator: "Wróć nas do kraju"
Wróć nas do kraju, gdzie wiejskie figury
O deszcz za czasu posuchy się modlą.
Ty, coś zbawiennej poskąpił nam chmury
I ani jednej nie wzmogłeś nas kroplą.
By wodne nurty wezbrały i strzegły
Ziemi bezbronnej omdlałej od spieki,
Gdy suchą stopą w równinie rozległej
Wróg przez wyschnięte przeprawiał się rzeki.
Wróć nas do kraju, gdzie lud bogobojny
W głośnych i śpiewnych modlitwach się troska,
By od powietrza, od głodu i wojny
Twoja go ręka chroniła ojcowska.
Wróć nas do kraju, gdzie ściany kościołów,
Święte od westchnień, pachnące kadzidłem,
Rozbijał ogień z wysoka i ołów,
A śmierć po wieżach włóczyła się skrzydłem.
Wróć nas do kraju, gdzie jeśli kto spyta,
Jak ludzkim pojąć to wszystko rozumem,
Pustka mu tylko odpowie rozbita
I wiatr w ruinach zakłębi się szumem.
Wróć nas do kraju, gdzie nikt ci nie bluźni,
Jeśli w bezradnej udręce się zbliża
Do starych proroctw i prędzej czy później
Losy ojczyste porówna do krzyża.
Narrator:
Kiedy 1. sierpnia 1914 roku wybucha wojna światowa, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia, bo oto trzy mocarstwa, które pilnowały wspólnie głazu nad grobem Polski wystąpiły przeciwko sobie.
Recytator: "Do moich synów"
„Synkowie moi, poszedłem w bój,
Jako wasz dziadek, a ojciec mój –
Jak ojca ojciec i ojca dziad,
Co z Legionami przemierzył świat
Szukając drogi przez krew i blizny
Do naszej wolnej Ojczyzny
Synkowie moi, da wam to Bóg,
Że spadną wreszcie kajdany z nóg
I nim my męskich dojdziemy sił,
Jawą się stanie, co dziadek śnił…"
Recytator: "Lecz zaklinam"
Lecz zaklinam – niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.
Chór śpiewa: "Maszerują strzelcy"
Recytatorzy: "Kto Cię wołał legionisto"
Głos I:
Kto Cię wołał legionisto ...
Kto Cię wołał w bój?
Głos II:
- Wołała mnie Polska matka
- Każda wioska, każda chata
- Abym poszedł w bój.
Głos I:
Kto Cię wzywał legionisto
Abyś rzucił dom?
Głos II:
- Wzywały mnie krzywdy, bóle
- Za kajdany, za niewole.
Głos I :
Kto Cię wiedzie legionisto
W ten daleki szlak?
Głos II:
- Pacierz stary, krzyż znak wiary
- O Kościuszce myśl ofiarna
- I ten biały ptak
- Orzeł, biały ptak.
Głos I:
Bóg Cię prowadzi legionisto
Na ten wielki trud
Niech zadzwoni Zygmunt z wieży...
Niech zwycięstwa wieść przybierzy
By znał wolność lud!
Chór śpiewa: "Pierwsza brygada"
(Słychać bicie dzwonów. Dziewczynka uosabiająca Ojczyznę wstaje z krzesła. Jednocześnie odpinana jest czarna wstęga. Dziewczynka podchodzi kilka kroków do przodu i unosi (na chwilę) do góry ręce w geście zwycięstwa. W tym samym czasie recytowane są dwa kolejne wiersze.)
Recytator:
- Cóż znaczy ten dzwon, radość czy smutek?
- Co się zdarzyło?
- Czemu ten dzwon tak radośnie bije?
- Przecież to pierwszy dzień wolności!!!
Recytator:
Polsko nie jesteś ty już niewolnicą
Łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem,
Na którym z lochu, co był twą stolicą
Lat sto, swym własnym dźwignęłaś się duchem.
Narrator:
W te pamiętne dni listopadowe 1918 roku, gdy rozpadała się władza niemieckich, austriackich i rosyjskich okupantów, w jednej z ówczesnych polskich gazet, „Kurierze codziennym”, pisano: „Nam wszystkim, którzy widzieliśmy Warszawę najpierw pod panowaniem rosyjskim a potem niemieckim, trudno się po prostu oswoić z wyglądem Dworca Wiedeńskiego, nad którym powiewa dumnie polski sztandar, a przy którym straż dzierżą żołnierze”.
Recytator: "Jedna jest Polska"
Jedna jest Polska, jak Bóg jeden w niebie.
Wszystkie me siły jej składam w ofierze
Na całe życie, które wziąłem z Ciebie,
Cały do Ciebie, Ojczyzno, należę.
Twych wielkich mężów przykład doskonały,
Twych bohaterów wielbię święte kości,
Wierzę w Twą przyszłość pełną wielkiej chwały,
Potęgi, dobra i sprawiedliwości.
Wiem, że nie ucisk i chciwe podboje,
Lecz wolność ludów szła pod Twoim znakiem,
Że nie ma dziejów piękniejszych niż Twoje
I większej chluby niźli być Polakiem.
Jestem jak żołnierz na wszystko gotowy
I jak w Ojczyźnie, tak i w obcym kraju
Czuwam i strzegę skarbu polskiej mowy,
Polskiego ducha, polskiego zwyczaju.
Z narodem polskim na zawsze związany
O każdej chwili to samo z nim czuję,
Do wspólnej wielkiej przyszłości wezwany
Wszystkim Polakom braterstwo ślubuję.
Narrator:
Ogromną rolę w budowaniu o odrodzenie się państwa polskiego odegrał Józef Piłsudski – dowódca Legionów Polskich, któremu 11 listopada rząd, zwany Radą Regencyjną, powierzył naczelne dowództwo Wojska Polskiego i misję utworzenia Rządu Narodowego. Józef Piłsudski – to wielki wódz! Dużą wagę przykładał do takich wartości jak: Bóg, honor, ojczyzna i wolność. Oto jego słowa: „Dano mi wszystko do rąk. Dla upiększenia mojej pracy, dla upiększenia moich wspomnień, dla honoru i zaszczytu swoich dzieci dano mi miano, które u nas dziecko ledwie, gdy wymawiać słowa polskie zaczyna, wspomina je ze czcią – dano mi nazwisko „Naczelnika”, imię, które łzy wyciska, imię człowieka, który, pomimo że umarł, żyje zawsze, wielkie imię Kościuszki. To imię Naczelnika nowo tworzącego się państwa.
Recytator: "Niepodległość"
Ach, jakże mi nie mówić o tych dniach radości,
O tej chmurnej jesieni, gdy w szumiącym wietrze
Szedł nad miastem rodzinnym pierwszy powiew wolności.
Jakże ciebie przywitać, radosna swobodo
I czym uczcić najpiękniej? Chyba tym uśmiechem
I młodzieńczej poezji burzliwą urodą,
Co szła śpiewem przez miasto i wracała echem!
APEL POLEGŁYCH
Narratorzy wypowiadają słowa wezwań do apelu, a wszyscy uczniowie biorący udział w uroczystości odpowiadają: „Polegli na polu chwały!” i na końcu „Cześć ich pamięci!”
Narrator:
Kosynierzy walczący u boku Tadeusza Kościuszki w bitwie pod Racławicami i Maciejowicami.
Ludu Warszawy dowodzony przez Jana Kilińskiego.
WZYWAMY WAS DO APELU!
Wszyscy:
POLEGLI NA POLU CHWAŁY!
Narrator:
Legioniści walczący w Legionach Polskich utworzonych we Włoszech przez generała Jana
Henryka Dąbrowskiego i opiewanych w hymnie polskim: „Marsz, marsz Dąbrowski z
ziemi włoskiej do Polski”.
WZYWAMY WAS DO APELU!
Wszyscy:
POLEGLI NA POLU CHWAŁY!
Narrator:
Podchorąży Piotrze Wysocki, który dałeś znak do rozpoczęcia Powstania Listopadowego.
Powstańcy walczący pod Olszynką Grochowską, na Pradze, pod Wawrem, pod Iganiami i Ostrołęką.
Generale Józefie Sowiński, bohaterski obrońco Woli, który zginąłeś
wysadziwszy się w powietrze razem z szańcem.
WZYWAMY WAS DO APELU!
Wszyscy:
POLEGLI NA POLU CHWAŁY!
Narrator:
Żołnierze i powstańcy walczący na wszystkich ziemiach polskich w czasie „Wiosny Ludów”
STAŃCIE DO APELU!
Wszyscy:
POLEGLI NA POLU CHWAŁY!
Narrator:
Powstańcy z 1863 roku walczący z Moskalami w bitwach pod Nową Wsią, Stoczkiem, Skałą, Ignacewem.
Powstańcy spoczywający na naszym cmentarzu. Więźniowie zesłani na katorgi za udział w powstaniu.
STAŃCIE DO APELU!
Wszyscy:
POLEGLI NA POLU CHWAŁY!
Narrator:
Naczelniku Józefie Piłsudski, dowódco Legionów i twórco odrodzonego po 123 latach niewoli państwa polskiego.
Żołnierze polscy walczący w czasie I wojny światowej o niepodległą Polskę.
WZYWAMY WAS DO APELU!
Wszyscy:
POLEGLI NA POLU CHWAŁY!
Narrator:
Wszyscy powstańcy, żołnierze zabijani i katowani za walkę o wolną i niepodległą Ojczyznę w całej naszej historii.
WZYWAMY WAS, STAŃCIE DZIŚ DO APELU!
Wszyscy: CZEŚĆ ICH PAMIĘCI!