Opracowały:
   - Iwona Mateńko, Anna Siedlecka, Anna Trembicka
Scenografię przygotowali:
   - Ewa Siłaczewska, Jarosław Struk
Muzykę wybrał:
   - Wojciech Lesiuk

Wersja instrumentalna utworu

Dekoracja: słowa A. Mickiewicza:
   "Dwie podróże czekają na ciebie,
    jedna z dyszy w wir świata,
    druga powrót w siebie ..."
Powyższe słowa są umieszczone w konturach otwartej księgi. Poza obwolutą wisi stary drewniany zegar. Na scenie stoi stolik przykryty ażurowym obrusem, rozłożony atlas świata. Po wykonaniu wersji instrumentalnej utworu recytatorka zapala ustawione na świeczniku świece. W głębi widoczny jest bagaż podróżny oraz kapelusz. Przed sceną stoją w wazonach świeże róże, które zostaną wręczone przez młodzież na zakończenie uroczystości.

PROWADZĄCA:

Adam Mickiewicz, którego słowa wybraliśmy na motto tegorocznej uroczystości mówi m. in., że życie każdego człowieka to dwie podróże: „ ... jedna z duszy w wir świata / druga to powrót do siebie.”
Z okazji dzisiejszego święta pragniemy wyrazić wdzięczność słowami wierszy i piosenek wszystkim mądrym i dobrym ludziom pracującym na rzecz edukacji. Bardzo ważną rolę podczas niepowtarzalnych i niezapomnianych podróży w świat wiedzy i umiejętności oraz samodzielnego poznawania i odkrywania świata pełnią nauczyciele. Posłuchajmy interpretacji wiersza T. Kubiaka, Nauczycielka.

DZIEWCZYNKA:

To Ona, czujna, cierpliwa,
Z troską serdeczną i szczerą
Czuwa nad piórem i ręką,
Nad twoją pierwszą literą.

To Ona wita cię w progu,
Jak własne wita się dzieci,
To Ona uczy cię patrzeć,
Słyszeć i myśleć, i świecić.

CHŁOPIEC:

To Ona ma serce matki,
Które się cieszy i trudzi,
W drogę wyprawia cię mądrze,
Uczy cię świata i ludzi.

To z Nią rozpoczynasz podróż
Po świecie pięknym i wielkim,
W tej ławce – łódeczce kruchej -
Pod okiem nauczycielki.

DZIEWCZYNKA:

To z nią w łódeczce – łupinie
Śmiało przepływasz Atlantyk,
To z nią w kosmicznym pojeździe
Wdzierasz się w kręgi galaktyk.

To z Nią wędrujesz codziennie
Po globie pełnym tajemnic,
Przez oceany i dżungle
I dalej, wyżej – na Księżyc.

CHŁOPIEC:

Bez Niej nie ruszyłbyś w drogę,
Tkwiłbyś jak kamień na miejscu.
Po latach jeszcze pamiętać
Będziesz o dobrym Jej sercu.

PROWADZĄCA:

Życzymy wszystkim nauczycielom i pracownikom edukacji wytrwałości oraz sukcesów w pełnieniu tej zaszczytnej misji wychowywania polskiego społeczeństwa. By nauka i nauczanie było zawsze przyjemnością, a trudy realizowały się w spełnianiu nadziei i oczekiwań.

Podziękowanie (dwie dziewczynki po jednej zwrotce)

Dziękujemy jak każdego roku ,
z każdym rokiem bardziej i goręcej
Bo to dzięki wam nauczyciele wiemy i rozumiemy,
Z każdą lekcją więcej.

Coraz jaśniej i słoneczniej w głowie:
Już alfabet urósł w wielkie księgi
A tabliczka mnożenia pozwala
Zmienić cyfry w liczbowe potęgi.

Już umiemy schylić się nad wierszem
W barwach mapy przez świat powędrować
Na termometr patrzeć przez szkło wiedzy
I rozumieć tajemnice słowa.

Dziękujemy jak każdego roku
Wciąż zbyt mało i nigdy zbyt wiele
Za to światło co mroki rozjaśnia
Dziękujemy wam, nauczyciele!

Piosenka: R. Rynkowski „Czas” w wykonaniu P. Szarek

Jednak uczą się nie tylko dzieci i młodzież, ale każdy i przez całe życie. Tę banalną prawdę przypominamy dziś, by dedykować wszystkim Państwu wiersz Z. Herberta Podróż, w którym przewodnikiem po dorobku kultury i cywilizacji oraz świecie natury jest nauczyciel – mistrz. Słuchając recytacji, wędrujmy wraz z mędrcem w świat historii, wytworów ludzkiej kultury i natury. Przystańmy nad wartościami domu rodzinnego, języka, ojczyzny. Podróżując wraz z mistrzem nauczymy się pokory wobec mijającego czasu, cierpliwości i wrażliwości. Jednak nie wszystko się kończy. Czy najważniejszą wydaje się więc podróż?

Podróż

 1.
Jeśli wybierasz się w podróż niech będzie to podróż długa
wędrowanie pozornie bez celu błądzenie po omacku
żebyś nie tylko oczami ale także dotykiem poznał
szorstkość ziemi
i abyś całą skórą zmierzył się ze światem
 2.
Zaprzyjaźń się z Grekiem z Efezu Żydem z Aleksandrii
poprowadzą ciebie przez uśpione bazary
miasta traktatów kryptoportyki
tablice szmaragdowe
(złoto wyparowało mądrość pozostała)
 3.
Jeżeli już będziesz wiedział zamilcz swoją wiedzę
na nowo ucz się świata jak joński filozof
smakuj wodę i ogień powietrze i ziemię
bo one pozostaną gdy wszystko przeminie
i pozostanie podróż chociaż już nie twoja
 4.
Wtedy ojczyzna wyda ci się mała
kołyska łódka przywiązana do gałęzi włosem matki
kiedy wspomnisz jej imię nikt z tych przy ognisku
nie będzie wiedział za jaką leży górą
jakie rodzi drzewa kiedy tak iście mało trzeba jej czułości
powtarzaj przed zaśnięciem śmieszne dźwięki mowy
że – czy – się
uśmiechaj się przed zaśnięciem do ślepej ikony
do łopuchów potoku do steczki łęgów
przeminął dom
jest obłok ponad światem
 5.
Odkryj znikomość mowy królewską moc gestu
bezużyteczność pojęć czystość samogłosek
którymi można wyrazić wszystko żal radość zachwyt gniew
lecz nie miej gniewu
przyjmuj wszystko
 6.
Co to za miasto zatoka ulica rzeka
skała która rośnie na morzu nie prosi o nazwę
a ziemia jest jak niebo
drogowskazy wiatrów światła wysokie i niskie
tabliczki w proch się rozpadły
piasek deszcz i trawa wyrównały wspomnienia
imiona są jak muzyka przejrzyste i bez znaczenia
(...)
zegar staje (podchodzi do starego zegara)
i odtąd godziny są czarne białe lub niebieskie
nasiąkają myślą że tracisz rysy twarzy
kiedy niebo położy pieczęć na twej twarzy
cóż może odpowiedzieć ostom wyżłobiony napis
oddaj puste siodło bez żalu
oddaj powietrze innemu
 7.
Więc jeśli będzie podróż niech będzie to podróż długa
prawdziwa podróż z której się nie wraca
powtórka świata elementarna podróż
rozmowa z żywiołami pytanie bez odpowiedzi
pakt wymuszony po walce wielkie pojednanie.

Piosenka: Iść, ciągle iść w wykonaniu zespołu wokalnego.