Scenariusz
obchodów 75-lecia Szkoły Podstawowej nr 5
w Białej Podlaskiej

Biała Podlaska, dn. 05.06.2009 r.

Montaż słowno-muzyczny:
   - p. Anna Siedlecka,
   - p. Anna Trembicka,
   - p. Wojciech Lesiuk
Scenografia
   - p. Jarosław Struk
Prezentacja multimedialna
   - p. Robert Mieleszczuk
Choreografia
   - p. Lila Wiśniowska

Opis scenografii

Scena przedstawia pałacową salę balową udekorowaną kronikami szkolnymi, na której spotykają się absolwenci. Z lewej strony sceny znajduje się hasło z Talmudu
   „Kto jest mądry? - Kto nauczy się od każdego.
    Kto jest mocny? - Kto zwycięży samego siebie.”
Z prawej strony sceny znajduje się ekran na którym jest wyświetlana prezentacja multimedialna obrazująca dzieje szkoły. Prezentacja jest wykonana w konwencji kroniki szkolnej. W dolnej części sceny znajduje się napis „JUBILEUSZ 75-LECIA”.

  

Przebieg uroczystości

Uczniowie wchodzą na scenę i ustawiają się w dwóch rzędach. Po chwili zaczynają pląsy w rytm piosenki „Tak się bawi nasza klasa” – Leszcze. Na ekranie z prezentacją wyświetlany jest slajd z logo szkoły oraz napisem „Kronika Szkoły”.

Uczennica śpiewa piosenkę na melodię z „Nocy i dni”
 Nim dzień, nim mrok
 nim noc dojrzała
 Ktoś powziął myśl
 Ktoś zaprosił Was.
   Ref.: Wasz szkolny dom, jest tuż tuż
   Na jawie, nie - w białym śnie
   Możecie więc dzisiaj znów
   Jak w tamtych dniach spotkać się
     Minęły noce i dnie
     W murach tych nie było źle
     Wyszliście stąd, by móc LOS
     Wypełnić według marzeń swych.

Uczennica I

Piosenka, której wysłuchaliśmy, wprowadziła nas w atmosferę dzisiejszej uroczystości poświęconej wielkiemu jubileuszowi – siedemdziesięciopięciolecia powstania Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 5 im. Jana Kochanowskiego w Białej Podlaskiej. Witamy na balu absolwentów. Nasze doświadczenia jako uczniów są niewielkie, więc posłużmy się wspomnieniami, refleksjami z odległej dla nas przeszłości. Wróćmy pamięcią, powtórzmy czas, przybliżmy miejsca, ludzi, zdarzenia, które umykają i zacierają się. Mamy nadzieję, że to dzisiejsze spotkanie uczci pamięć szkoły z tradycjami, wskaże jej wielkość i niepowtarzalność.

Recytator I

   J. Lechoń, Legenda
Wszystkie słowa podniosłe, któreś znał ze szkoły,
Muzyka starych pieśni, wolności anioły.
Książę Józef na koniu, wiszący nad biurkiem,
I olbrzymi Batory w małej czapce z piórkiem,
I młodzieniec z Grottgera, co żegna swą miłą,
Pocztówka z białym orłem – wszystko to ożyło.

Uczeń I

Zapraszamy szanownych absolwentów do odkurzenia starych, szkolnych kronik. Może spotkamy znajomych, odnajdziemy siebie.

(Uczennica podchodzi do kroniki szkolnej otwiera ją i zaczyna czytać najstarsze zapiski. Na ekranie pojawia się zdjęcie „Księgi ocen” z roku szkolnego 1933/34 na którym jest rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 18 listopada 1932 roku w sprawie Organizacji Roku Szkolnego. Dodatkowo znajduje się fragment okólnika dotyczącego powołania szkoły do życia.)

Oto najstarsze zapiski.
W roku 1933 władze szkolne zdecydowały utworzyć jeszcze jedną szkołę na przedmieściu Woli, gdyż dotychczasowa placówka liczyła około 1000 dzieci. 1 września tegoż roku Szkoła Podstawowa nr 5 obejmowała 8 oddziałów i miała naukę na zmianę popołudniową. W roku szkolnym 1933/1934 uczęszczało do naszej szkoły 423 uczniów.

Uczennica II

A czy wiecie państwo, że już w 1935 roku nasza placówka miała własny sztandar?

(Na ekranie pojawia się zdjęcie pierwszego sztandaru szkoły. Uczennica opisuje sztandar.)

Na jednej stronie zawierał godło państwowe (orzeł biały) oraz napis Publiczna Szkoła Powszechna nr 5 w Białej Podlaskiej. Na drugiej zaś wyszyty był stylizowany krzyż w otoku elipsowatym oraz napis: Ojczyzna — Nauka — Cnota.

Recytator II

(Podczas recytacji w tle słychać podkład muzyczny z serialu telewizyjnego p.t. „POLSKIE DROGI”.)

Warto się dzisiaj zasłuchać
W wiatru granie
Bieg historii
Pokoleń przemijanie.
Dziś ojczyzny uczyć się trzeba
w pochyleniu nad kołyską dziecka.
Żeby dzieci od zła uchronić
i nauczyć prawości serca
Żeby słowo
„tak”- i – „nie”
nie znaczyło jednocześnie.
Żeby szczęście w posiadaniu
nie zamknęło się boleśnie
Żeby wolność
w anarchię
nie została zamieniona
To jesteśmy winni tym
Którzy przyjdą po nas.

Uczennica III

Kontynuujemy tradycję sztandaru szkolnego.

(Na ekranie pojawia się zdjęcie aktualnego sztandaru szkoły.)

Aktualny - na niebieskim tle zawiera portret patrona szkoły Jana Kochanowskiego, a w otoku pełna nazwa szkoły. Na drugiej stronie pozostało jak dawniej godło narodowe oraz słowa: Bóg, Ojczyzna, Człowiek.

Uczennica I

W 1935 roku rada pedagogiczna powzięła uchwałę o nadaniu naszej szkole imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego, jednak ta propozycja została odrzucona przez inspektorat szkolny.

(Na ekranie pojawia się slajd zawierający sylwetki patronów szkoły.)

Imię generała Karola Świerczewskiego zdobywamy dopiero w roku. 1961, a święto wymienionego patrona obchodziliśmy po raz ostatni w roku 1990. Nowe imię aktualne do dziś zostało nadane naszej placówce 1 czerwca 2005 roku.

Uczennica IV

Jan Kochanowski znany jest jako twórca fraszek i znajduje naśladowców tego gatunku wśród uczniów naszej szkoły.

(Na ekranie pojawia się slajd z okładką „Kroniki Szkoły”.)

Posłuchajmy fraszki p.t.: „ Na nauczyciela matematyki”

Recytator III

Uczniu, siądź pod mym biurkiem, a odpocznij sobie!
Boże! Kiedy wreszcie matematyk to powie?
Choć się najwyżej wzbiję, będę pod sufitem
Ściągnie mnie na ziemię pod swoją tablicę.
Tu zawsze chłodne wiatry zawiewają,
Tu procenty, pierwiastki wdzięcznie narzekają.
Z matematycznego kwiatu pracowite dzieci
Biorą miód, który na egzaminach zadaniami leci
Tak, że uczniowi szybko słodki sen przypadnie.
Szóstek, piątek nie rodzi, lecz go dyrekcja tak kładzie,
Jako szczep najpłodniejszy w podstawówki sadzie.

Uczennica II

Wybuch wojny w 1939 roku zakłócił normalne zajęcia szkolne. Niemniej jednak przez cały okres okupacji ziem polskich nie przerwano pracy edukacyjnej w naszej szkole. Borykano się z różnymi trudnościami takimi jak: brak sprzętu szkolnego, pomocy naukowych, a także zdewastowanym w 40% budynkiem. Niemcy nakazali także spalenie wszystkich przedwojennych podręczników. W ostatnim roku wojny - jak wskazuje kronika – do szkoły nr 5 uczęszczało do 10 klas 467 dzieci.

Piosenka „Ale to już było” z repertuaru M. Rodowicz

Uczennica III

Pochylmy czoła nad kolejnymi tomami kronik.

(Na ekranie pojawia się slajd ze zdjęciami budowy szkoły przy ulicy Sidorskiej.)

Wraz z gwałtownym napływem ludności pod koniec lat 50-tych rozpoczęto wykopy pod fundamenty nowej szkoły przy ulicy Sidorskiej. W roku 1959 rozpoczęto prace związane z budową sali gimnastycznej. Otwarcia obiektów dokonano we wrześniu 1961 roku. W nowej szkole rozpoczęło naukę 897 uczniów pod opieką 22 nauczycieli.

Uczennica IV

Czy może ktoś z państwa pamięta jeszcze ówczesny skład grona pedagogicznego i personelu administracyjnego?

(Na ekranie pojawia się slajd przedstawiający skład grona pedagogicznego i personelu administracji.)

Uczennica I

Czego uczyła pani Barbara Gurynowicz?

Uczennica II

To przecież nauczycielka plastyki!

Uczennica I

A Grażyna Kościuk?

Uczennica II

Ach! to długoletnia matematyczka!

Uczennica I

A czy mamy jakieś skojarzenia z nazwiskiem Szydłowska?

Uczennica II

To cicha i skromna polonistka.

Uczeń II

Dzięki nieustannym staraniom kadry zarządzającej oraz pedagogów nasza szkoła stała się najlepszą i najbardziej znaną placówką wśród społeczeństwa Białej Podlaskiej docenianą przez uczniów, ich rodziców, nauczycieli i władze oświatowe.

(Na ekranie pojawia się slajd przedstawiający kadrę kierowniczą od początku powstania szkoły.)

Kroniki wyróżniają kadrę kierowniczą:
 1933 – 1937 Jan Makaruk
 1937 – 1939 Piotr Grochmalicki
 1939 – 1940 Stanisław Dmiski
 1940 – 1941 Bolesław Danten
 1941 – 1942 Edward Krak
 1942 – 1943 Ludwik Denisiuk
 1943 – 1944 Dymitr Tymoszczuk
 1944 – 1947 Eugeniusz Grażan
 1947 – 1950 Józef Kolibowski
 1950 – 1971 Edward Markowski
 1971 – 1972 Kazimierz Artyszuk
 1972 – 1973 Marian Hawryluk
 1973 – 1989 Agnieszka Liszewska
 1989 – 1995 Rozalia Kapłan
od 1995 do chwili obecnej Jan Jakubiec.

Piosenka „Z dyrektorami nigdy nie wie, oj nie wie się” do melodii piosenki z repertuaru Jerzego Połomskiego „Bo z dziewczynami”

Uczennica IV

Systematyczny przyrost ludności w latach 70-tych spowodował, iż zrodziły się plany budowy kolejnych budynków szkolnych.

(Na ekranie pojawia się slajd przedstawiający zdjęcia z rozbudowy szkoły.)

W roku szkolnym 1984 – 1985 uczęszczała rekordowa liczba 1446 uczniów.

Uczennica I

W roku 1989 przecięto wstęgę przy otwarciu nowego obiektu dydaktycznego. Natomiast w roku 1998 powstaje pełnowymiarowa sala widowiskowo – sportowa, która służy nie tylko młodzieży szkolnej, ale wszystkim bialczanom.

Uczennica II

Kroniki mówią jak zmieniał się system edukacji wraz z kolejnymi reformami oświaty.

(Na ekranie pojawia się slajd z okładką „Kroniki Szkoły”.)

Z przedwojennej szkoły siedmioklasowej przeobrażono nauczanie w dziesięcioletnią szkołę średnią. Następnie pracowano w systemie klas 1- 8, a obecnie szkoła podstawowa kończy się po klasie szóstej.

Recytator IV: „Rozmowa liryczna”

Ile razem dróg przebytych
Ile ścieżek przedeptanych
Ile w trudzie nieustannym
Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń.
Chciałbym wszystkie takie chwile
Ocalić od zapomnienia.
   Chciałbym tu kiedyś wrócić,
   Chciałbym tu wpaść na chwilę,
   Czas upłynie – ja dorosnę,
   Przejdę pewnie życia milę.
Chcielibyśmy tutaj wrócić
Ale tak to urządzono
Że ty pójdziesz borem..., lasem...,
A ja inną stroną
   Nikt nam przecież nie zabroni
   Wrócić tutaj wspomnieniami,
   Po cichutku, tak znienacka
   Znów będziemy RAZEM Z WAMI.

Piosenka „Och życie kocham cię nad życie” z repertuaru Edyty Geppert

Uczeń III

Współczesną tradycję naszej szkoły tworzą powołane do życia po raz pierwszy w roku szkolnym 1997/ 1998 klasy integracyjne i sportowe, których sukcesy uwidaczniają puchary wyeksponowane w gablotach dolnego korytarza. Zapewne dostrzegli je państwo śpiesząc na dzisiejszą uroczystość. Wiele satysfakcji sprawia nam uczniom praca w kołach zainteresowań. Przed państwem wystąpią tancerze z klubu „Amigo-dance” przy szkole tańca Juszczyków wykonujący tańce towarzyskie pod kierunkiem nauczycielki wychowania fizycznego pani Lili Wiśniowskiej.

Pokaz tańców towarzyskich

(Na ekranie pojawia się slajd ze zdjęciami tancerzy.)

Uczennica IV

Jesteśmy dumni z sukcesów,

(Na ekranie pojawia się slajd ze zdjęciami sukcesów naszej szkoły.)

na które pracowali nasi poprzednicy, dzięki którym szkoła znalazła się na ogólnopolskiej liście Klubu Przodujących Szkół. Zdobyliśmy liczne świadectwa uznania. Na uwagę zasługują: Certyfikat „Bezpieczna szkoła”, Szkoły z klasą, otwartej szkoły, szkoły promującej zdrowie.

Uczennica I

Dotychczas naszą uwagę przykuwały sprawy lokalowe oraz tradycje, jednak szkoła może się poszczycić także znakomitą pracą wychowawczą i opiekuńczą.

(Na ekranie pojawia się slajd z organizacjami działającymi na terenie szkoły.)

Od początku istnienia szkoły organizowano dożywianie oraz inne formy pomocy materialnej. Na sukcesy wychowawcze miały ogromny wpływ organizacje szkolne: Samorząd Uczniowski, drużyny harcerskie, LOP, PCK, TPD.

Piosenka „lat minęło” śpiewana przez chór szkolny na melodię z filmu „Czterdziestolatek”.

(Na ekranie pojawia się slajd logo szkoły i napisem 75-lecie szkoły na tle fajerwerków.)

75 lat minęło
75 lat minęło, jak jeden dzień.
To jest historia szkoły, o tym wiesz.
75 lat minęło, odeszło w cień
i nigdy już nie wróci, tak to jest.
   To tu się uczyliśmy, jak dobrze żyć
   i znosić trudny los.
   Tu zgłębialiśmy naukę, do wiedzy klucz
   Hartowaliśmy ciało sportu treść.
I chociaż czas pogania,
szkolne lata dla nas
są jak balsamu duży łyk.
Wolno tak dojrzewa
mały Adam, Ewa
na to wiele trzeba lat.
Nie dać się wiatrowi,
rosnąć ku celowi
i z triumfem szumieć w krąg.
   75 lat minęło, to piękny wiek,
   75 lat i nawet jeden dzień.
   Na drugie tyle szkoło, przygotuj się,
   a może i na trzecie, któż to wie?
A świat tak się rozwija, do przodu mknie
i szuka tęgich głów.
Tu w naszych szkolnych murach wygrasz swój los,
jeśli dziś zaczniesz pilnie uczyć się.
   A gdy cię czas pogania,
   rób nowe zadania,
   bo masz 75 nowych,
   bo masz 75 nowych,
   bo masz 75 nowych lat!

Recytator V

A. Opmann, „Zaułki”

Lubią nas stare mury oplecione w bluszcze
Mchem zielonym porosłe dachówki i cegły
Opodal szara rzeka monotonnie pluszcze
I przez stęsknione oczy myśli wstecz wybiegły

Jak cicho tu się żyło i jak błogo, pewnie
W tych ścianach, skąd gra mowa dawnych ludzi
Dni płynęły jak bajka o śpiącej królewnie
Na którą wciąż się czeka, którą wciąż się budzi

Lubię was krętych ulic wąskie korytarze
Stare domy zaułków, szare i posępne
Godziny na kościelnym bijące zegarze
I odwiecznych kościołów wieże wniebowstępne

I choć tak po królewsku ubarwił się Rynek
Wy zostańcie jak teraz, w swojej mgle szarości
Jak lat, które minęły, zmurszały wspominek
Może smutny, lecz godny i czci, i miłości.

Piosenka „Tyle było dni...” M. Grechuty

Recytator VI

Taki już los "Piątki", wciąż odpłaca sercem
Za niewielkie dary - oddaje nam więcej
Że się źle staramy - to przykład nienowy
Na szczęście coś jeszcze mamy tu dla szkoły!

Skoro dziś jej święto tak tu obchodzimy
Że jej wyprawiamy prawie urodziny,
To tradycja daje już pomysł gotowy:
Wszyscy: Koniecznie być musi tort urodzinowy!

(Na ekranie pojawia się slajd ze zdjęciem tortu. Dyrektor podpala zimne ognie znajdujące się na torcie.)

Recytator VI

Tort jest bardzo duży, bo wiele w nim tego,
Co możemy z siebie dać wartościowego.
Tort jest bardzo słodki, bo w nim jest zawarte,
Wszystko, co w nas dobre i miłości warte.

Uczennica II

Zapraszamy szanownych absolwentów do symbolicznego tortu urodzinowego.

Recytator VII

Życzymy ci szkoło w dniu święta twojego,
By nikt nie żałował czasu spędzonego,
Bo każdy po latach wniosku się doczeka,
Że to najpiękniejszy czas w życiu człowieka.
Abyś zawsze była życzliwa i szczera
Tak, jak wyciągnięta ręka przyjaciela.

Recytator

Byśmy pamiętali nawet przez lat wiele,
Czego nas uczyli tu nauczyciele
I to ziarno wiedzy teraz w nas zasiane,
Było kiedyś plonem obfitym zebrane.

Życzymy ci szkoło, abyś długo żyła,
Jeszcze dzieciom naszym i wnukom służyła.

Byś wciąż dla nas dobre, wielkie serce miała
Abyś dnia każdego śmiechem rozbrzmiewała.

Uczennica III i uczeń II

Za nami 75 lat.

(Na ekranie pojawia się slajd logo szkoły i napisem 75-lecie szkoły na tle fajerwerków.)

Szanowna dyrekcjo, drodzy nauczyciele, wychowawcy, rodzice dziękujemy Wam za przyjazną szkołę. Tutaj czujemy się rozumiani, bezpieczni swobodni. Stajemy się coraz bardziej dorośli, bogatsi w umiejętności i wiedzę. Dziś kłaniamy się bardzo nisko:
- Paniom uczącym w klasach młodszych, które z matczyną troską wprowadzały nas w mury tej szkoły. Cierpliwie uczyły kreślić i składać pierwsze litery.
- Dziękujemy nauczycielom, którzy rozbudzają w nas duszę humanistów i ciekawość życia. Tym, którzy pokazywali nam piękno ojczystego języka.
- Jesteśmy szczególnie wdzięczni nauczycielom matematyki, przyrody, techniki za to, że często wbrew naszej woli – uparcie udowadniali nam, że wiedza jest wielka, ciekawa i nieskończona.
- Dziękujemy, tym, którzy rozbudzali w nas miłość do sztuki, prowadząc nas przez świat plastyki i muzyki.
- Pragniemy też podziękować wszystkim za sprawą, których jesteśmy sprawni, silni i zdrowi.
- Dziękujemy gorąco pracownikom administracji i obsługi za to, że troszczyli się o to, by w szkole było czysto i bezpiecznie, by nikt ze szkolnej stołówki nie wychodził głodny, a po lekcjach bezpiecznie wrócił do domu.
- Dziękujemy, bo to dzięki Wam nasza szkoła doczekała się swego jubileuszu i na całe życie pozostanie w naszych wdzięcznych sercach.

Piosenka „Dziwny jest ten świat” z repertuaru Czesława Niemena

Recytator IV: „Nic dwa razy...”

Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choć byśmy uczniami byli
Najtępszymi w szkole świata,
Nie będziemy repetować
Żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
Nie ma dwóch podobnych nocy,
Dwóch tych samych pocałunków,
Dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Recytator

Nasza szkoła to miejsce najdziwniejsze,
Które z lat upływem staje się piękniejsze,
I najcudowniejszą mają ją w pamięci
Nie ci, co tu chodzą – ale absolwenci!

Żyj nam 100 lat, kochana szkoło!
Niech twoje drzwi na zawsze już otworem stoją!

Piosenka 100 lat!

(Na ekranie pojawia się slajd z nazwiskami osób biorących udział oraz osób przygotowujących uroczystość.)

W scenariuszu wykorzystano niektóre teksty zamieszczone na stronach internetowych poświęconych uroczystościom jubileuszowym.